Scottish Highlands – Ireland

Σελίδες: Προηγούμενη - 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 - Επόμενη

11η Ημέρα 11/7: Belfast – Westport (400km)

Ξεκινάμε από το Belfast σήμερα με σκοπό να καλύψουμε όλο το βόρειο τμήμα της Ιρλανδίας, με κατάληξη δυτικά στο Westport που θεωρείται ένα από τα ομορφότερα μέρη για να ζήσει κάποιος στην Ιρλανδία όπως με είχε συμβουλέψει ο φίλος μου ο Μερκούρης. Περνάμε από “The Dark Hedges” έναν από τους 12 πιο εντυπωσιακούς δρόμους του UK (βάσει continentalroadtrip.com), Giant’s Causeway (το μονοπάτι του γίγαντα) και Londonderry. Και πάλι καλοκαιρία, ανοιχτός καιρός και θερμοκρασίες 12-15 βαθμούς παντού. Αποχαιρετούμε το Belfast και μπαίνουμε για λίγο αυτοκινητόδρομο Α26 τον οποίο σύντομα θα αφήσουμε για τον Α44 και για Dark Hedges. Ξαφνικά ο δρόμος γίνεται τόσο στενός που πίστεψα σε μια στιγμή ότι πιθανόν να έω πάρει λάθος πορεία. Όχι, αυτή είναι η σωστή πορεία.

Και λίγο παρακάτω μπαίνουμε στο φυσικό από κορμούς και φυλλώματα του 18ου αιώνα τούνελ, το “The Dark Hedges”. Σε κάποιους ίσως φανούν γνώριμα από το Game of Thrones.

Ήταν όντως εντυπωσιακό αυτό το πέρασμα, αλλά και όλο αυτό το κομμάτι. Κατευθυνόμαστε πλέον προς Giant’s Causeway.

Για το Giant’s Causeway θα σας πω ότι ήταν το μοναδικό σημείο που χωρίς ενδοιασμούς πιστεύω ότι δεν άξιζε. Απορώ πως κατάφεραν οι Ιρλανδοί να πουλήσουν αυτό το κομμάτι, ειλικρινά είναι αξιοθαύμαστοι και μόνο που κατάφεραν να δημιουργήσουν τουρισμό σε αυτό. Πρόκειται για ηφαιστειογενή πετρώματα – απομεινάρια τα οποία ειλικρινά δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να πληρώσει κανείς 11 λίρες για να τα δει. Το κέντρο έχει μια ιδιαίτερα οργανωμένη υποδοχή με προσωπικό, αναμνηστικά, οδηγούς… και με τον πιο επαγγελματικό τρόπο πωλούν ένα θέαμα που για μένα δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο να δώσει. Αν από όλο το ταξίδι αυτό ερωτούμουν αν υπάρχει ένα σημείο που θεωρώ ότι δεν ήταν άξιο της φήμης του, θα ήταν το Giant’s Causeway.

Συνεχίσουμε προς τη δυτική ακτή της βόρειας Ιρλανδίας.

Περνούμε από Londonderry

Η συνέχεια προς Westport. Κάπου στον Ν15 και ενώ απολαμβάναμε το πέρασμα από ένα ωραίο κομμάτι της διαδρομής, σταματάμε λόγω έργων. Είχαν κλείσει το ένα διάζωμα και επέτρεπαν διέλευση εναλλάξ. Περιμέναμε πέρα τα 15 λεπτά να ανοίξει η διέλευση για μας και νόμιζα ότι ήταν πολλά, μέχρι που είδα περνώντας την ουρά από το αντίθετο ρεύμα. Χωρίς υπερβολές, ήταν χιλιόμετρα!

Μετά από μια ευχάριστη στάση στο Sligo για καφέ και γλυκάκι να πάρουμε ενέργεια, συνεχίζουμε προς τον τελικό προορισμό για τη διανυκτέρευση της ημέρας, το Westport.

Όταν ξεκίνησα το σχεδιασμό του ταξιδιού αυτού, ήμουν σε δίλημμα αν θα ήταν καλύτερα να βάλω αυτή τη διανυκτέρευση στο Westport ή στο Galway. Και οι δύο πόλεις είναι πανέμορφες, η πρώτη μικρή, η δεύτερη μεγάλη. Ωστόσο για να μπορούσαμε σήμερα να φτάσουμε στο Galway θα έπρεπε να το προσεγγίσουμε από τον Ν84 που δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο, και θα χάναμε το μαγικό σημείο των λιμνών Glenullin, που όπως θα διαβάσετε στην αυριανή ημέρα, ήταν ίσως το καλύτερο σημείο της Ιρλανδίας για οδήγηση 🙂

Το Westport πραγματικά άξιζε την επιλογή. Είναι μια μικρή πόλη, αληθινά γραφική που χαίρεσαι να την περπατάς και να παρατηρείς τη δόμηση της. Απολαύσαμε ένα παραδοσιακό δείπνο, burger & fish n chips με τοπική μπίρα Hop House 13 σε μια παλιά (από το 1901) pub, την “The West” δίπλα στον ποταμό Carrowbeg. Ήταν μια πολύ ευχάριστη διανυκτέρευση αλλά γενικά όπως θα δείτε παρακάτω, όλες οι πόλεις στην Ιρναλνδία μας εξέπληξαν με την ομορφιά τους.