Scottish Highlands – Ireland

Σελίδες: Προηγούμενη - 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 - Επόμενη

9η Ημέρα 9/7: Portree – Balloch (370km)

Η τελευταία μας ημέρα στα μαγευτικά Highlands. Fort Augustus, Urquhart Castle, λίμνη Λόχνες, διάσχιση του φαραγγιού του Glen Coe (Great Glen – μεγάλο φαράγγι), πολλά κάστρα και φρούρια… Μια μέρα γεμάτη παραδοσιακό χρώμα άλλης εποχής, πριν περάσουμε απέναντι στην Ιρλανδία. Για τη λίμνη Λόμοντ και γενικά για όλο το εθνικό πάρκο, είχα διαβάσει πολλά ήμουν σίγουρος ότι θα είναι κάτι το ιδιαίτερο. Ουσιαστικά με αυτό κλείνουμε την επίσκεψή μας στα Highlands της Σκωτίας, το σημείο της Ευρώπης που σε ταξιδεύει σε άλλη εποχή.

Για άλλη μια φορά ξεκινήσαμε από το Portree με καλό καιρό, αρκετά νωρίς (για κάποιον λόγο ξυπνούσαμε πάντα από τα άγρια χαράματα…). Αποχαιρετούμε το Portree.

To Donan Castle κάνει την εμφάνισή του αμέσως με την έξοδο από τη γέφυρα, στον A87.

Κατευθυνόμαστε προς Λόχνες. Σχετικά με τα κάστρα, λόγω της φύσης του ταξιδιού – road trip – και του περιορισμένου χρόνου σε συνδυασμό με τα τα χιλιόμετρα που ήταν προγραμματισμένα να διανυθούν ημερησίως, είχαμε συνειδητοποιήσει από την αρχή ότι ο χρόνος δεν επέτρεπε εκτενείς επισκέψεις στα κάστρα. Τα περισσότερα δε από αυτά, ήταν εκτός πορείας και μια πιθανή επίσκεψη απαιτούσε επιπλέον χιλιόμετρα και 2+ ώρες επιπλέον εντός κάστρου. Ένα κάστρο, που είχαμε προγραμματίσει να δούμε λίγο εκτενέστερα σε συνδυασμό με την τοποθεσία του στη λίμνη Νες (Λόχνες), ήταν το Urquhart Castle. Πριν μπούμε στον Α82, κινούμαστε στον Α87 που είναι επίσης ένας δρόμος απείρου κάλους και όσο προχωρούμε τόσο πιο ενδιαφέρων γίνεται. Οι λίμνες διαδέχονταν η μία την άλλη, Loch Duich, Loch Cluanie και πριν μπούμε στον Α82 κάνουμε μια μαγευτική διαδρομή δίπλα από τον ποταμό Shiel και επίσης τον ποταμό Moriston. Ο καιρός βαραίνει και πέφτουν κάποιες σταγόνες βροχής, όχι όμως τόσο σε σημείο να βάλουμε αδιάβροχα.

Στον Α87 στο ύψος του ποταμού Shiel το τοπίο γίνονταν ολοένα και περισσότερο επιβλητικό και πλέον ακολουθούμε μέχρι το Invermoriston όπου εκεί θα πάμε βόρεια τον Α82 με σκοπό να επισκεφτούμε το Urquhart Castle.

Όπως ανέφερα προηγουμένως, είχαμε αποφασίσει να επισκεφτούμε αυτό το κάστρο. Μας έβγαζε 38 + 38 (επιστροφή) = 76km από την πορεία μας, αλλά λόγω και της διαδρομής δίπλα στην πολυσυζητημένη λίμνη Νες (Loch Ness), θεωρήσαμε ότι θα άξιζε. Ανεβαίνοντας και πλησιάζοντας προς το κάστρο Urquhart παρατηρώ μια ιδιαίτερα αυξημένη κίνηση. Βλέπετε, δεν υπολόγισα έναν σημαντικό παράγοντα: Ημέρα ΚΥΡΙΑΚΗ. Όσο πλησίαζα στο κάστρο τόσο η κίνηση αυξάνονταν και κίνηση κυρίως από πούλμαν τουριστών. Βλέπω τη σήμανση για το κάστρο και δεν μπορούσα ούτε να στρίψω προς το πάρκινγκ.

Οι υπεύθυνοι του parking οι οποίοι πλέον είχαν βγει στο δρόμο μου ζητούν να αφήσω εκεί (στην είσοδο του πάρκινγκ) τη μηχανή, μιλάμε για αρκετό δρόμο περπατώντας (με όλο τον εξοπλισμό), τόσο που ούτε μπορούσαμε να δούμε το κάστρο. Και φυσικά δεν μπορούσαμε να αφήσουμε σε τέτοιο πανηγύρι τίποτα αφύλακτο στη μηχανή. Παντού πούλμαν, τα περισσότερα γεμάτα Κινέζους τουρίστες. Όπως είμαστε μεταβολή και πίσω. Υπό αυτές τις συνθήκες η επίσκεψη είναι αδύνατη. Για να δει κανείς το κάστρο υπό αυτές τις συνθήκες πρέπει να διαθέσει όλη την ημέρα, πέραν από την ταλαιπωρία και το θέμα της ασφάλειας των πραγμάτων στη μηχανή (εξωτερικοί σάκοι). Κάνω αναστροφή όπως είμαι και παίρνω τον Α82 νότια πλέον, προς Fort Augustus. Μας χάλασε που δεν καταφέραμε να δούμε το κάστρο αλλά η διαδρομή δίπλα στη λίμνη μας αποζημίωσε.

Επιστρέφουμε στη διασταύρωση που συναντάει ο Α87 τον Α82, στο Invermoriston, και κάνουμε εκεί μια ωραία στάση για καφέ, δίπλα στον ποταμό Moriston, πριν πιάσουμε και πάλι τον Α82.

Από εκεί και κάτω, δεν υπάρχει ένα σημείο στη διαδρομή που να χάνει το ενδιαφέρον. Όλος ο δρόμος είναι ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και ομορφιάς. Μετά το ευχάριστο διάλειμμα και αφού μας πέρασε που δεν είδαμε το κάστρο 🙂 ξεκινάμε προς Fort Augustus – Fort William.

Η γέφυρα του Fort Augustus στο νότιο τελείωμα της Loch Ness

Συνεχίσουμε τον Α82 προς Ford William, όλη η διαδρομή ήταν έτσι:

Ο ουρανός βαρύς σε όλη τη διαδρομή αλλά μέχι στιγμής δεν είχαμε δει βροχή, εκτός από μερικές σταγόνες. Βγαίνοντας από το Fort William και μπαίνοντας προς το Glen Coe, αρχίσει να βρέχει κανονικά. Ναι! Μετά από 9 μέρες στο δρόμο και έχοντας διασχίσει όλη τη Σκωτία και όλη την Ευρώπη, θα βάλω αδιάβροχα! 🙂 Η Antonia είχε καινούργια στολή που θεωρητικά ήταν αδιάβροχη (κορντούρα με φύλο αδιαβροχοποίησης εσωτερικά). Είπαμε να πάρουμε το ρίσκο και να δοκιμάσουμε τη νέα στολή αν πράγματι είναι αδιάβροχη, οπότε αδιάβροχα έβαλα μόνο εγώ στην παλαιά μου και ταλαιπωρημένη Rallye 3, ενώ η Antonia συνέχισε όπως ήταν (και τελικά ήταν όντως αδιάβροχη η στολή 🙂 ). Είμαστε πλέον στο Glen Coe, το τοπίο μοναδικό ακόμα και με βροχή.

Έχουμε πλέον δίπλα μας τη λίμνη Lomond. Αυτό που παρατήρησα σε όλη την έκταση των Highlands είναι ότι χώμα σκέτο που να μην είναι καλυμμένο από πρασινάδα δεν βλέπεις πουθενά! Είναι αυτός ο οργασμός της φύσης, είναι οι λίμνες, είναι τα κτίσματα προηγούμενων αιώνων, είναι ο βαρύς γκρίζος ουρανός… ίσως όλα αυτά μαζί συνθέτουν τη μαγεία που αποπνέει αυτή η περιοχή της γης, που την κάνει τόσο μοναδική.

Φτάνουμε στον προορισμό μας, το Balloch, το οποίο βρίσκεται στο νοτιότερο τμήμα της Loch Lomond. Είναι πόλη μικρή, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο εκτός της φυσικής της τοποθεσίας. Αφού τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, περιμέναμε να κόψει λίγο η βροχή για να το περπατήσουμε.

Να και ένας λόγος που θα μπορούσε να μου κάνει τη διαμονή μου στο δωμάτιο μακράν πιο ενδιαφέρουσα 🙂

Και σε αυτό το σημείο, καληνυχτίσουμε για τελευταία φορά σε αυτό το ταξίδι τη μαγευτική Σκωτία. Αύριο μας περιμένει ένα νέο κεφάλαιο, η Ιρλανδία!