Nordkapp – Νορβηγία

Σελίδες: Προηγούμενη - 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

Ο Επίλογος

Σχετικά με τα όρια ταχύτητας:

Τα όρια ταχύτητας στη Νορβηγία είναι χαμηλά (80-90) και οι ποινές στην παραβίασή τους τους ιδιαίτερα σκληρές. Είναι αποδεδειγμένο από προηγούμενα περιστατικά ταξιδευτών ότι για 10km πάνω από το όριο δέχτηκαν πρόστιμο 2000NOK (πάνω από 200€), για πάνω από 30km από το όριο, 10.000ΝΟΚ (πάνω από 1.000€), κατάσχεση διπλώματος, το στέλνουνε στην Ελλάδα μετά από 6 μήνες και υποχρεώνουν τον αναβάτη να βρει τρόπο να στείλει τη μοτοσικλέτα στην Ελλάδα (φορτωτική…). Μιλάμε για πολύ σκληρές τιμωρίες. Αυτό που σας είπα έγινε σε Έλληνες πριν 3 χρόνια αν θυμάμαι καλά.

Ο έλεγχος αν συμβεί, γίνεται με τους παρακάτω 3 κυρίως τρόπους (λέω κυρίως γιατί θα υπάρχουν κι άλλοι που δεν τους ξέρω)

• Σταθερές κάμερες
• Κινητά ραντάρ
• Κινούμενα καμουφλαρισμένα (πολιτικά) αυτοκίνητα της αστυνομίας.

Επίσης υπάρχει και άλλη μια πηγή, οι Νορβηγοί όταν θεωρήσουν ότι κάποιος είναι επικίνδυνος συνηθίζουν να τηλεφωνούν στην αστυνομία και να δίνουν την πινακίδα της μοτοσικλέτας που θεώρησαν επικίνδυνη, μάλιστα.

Τις πρώτες 2 ημέρες στη Νορβηγία, ήμασταν πολύ επιφυλακτικοί και τηρούσαμε σχεδόν παντού τα όρια (το σχεδόν σημαίνει ότι όπου δεν τα τηρήσαμε για λίγο, η απόκλιση ήταν μικρή). Η τήρησή τους όμως, ομολογώ ότι μου φάνηκε κουραστική. Μετά όμως, γνώρισα έναν Νορβηγό μοτοσικλετιστή σε ένα φέρι περνώντας απέναντι σε ένα φιορδ, και μου ανέπτυξε μια θεωρία σχετικά με τις σταθερές κάμερες, ότι λόγω του ότι στοχεύουν και φωτογραφίζουν το μπροστινό μέρος του οχήματος όπως έρχεται και όχι το πίσω, στις μοτοσικλέτες που η πινακίδα είναι μόνο πίσω δεν υπάρχει ο κίνδυνος της αναγνώρισης. Επίσης σε μια παρόμοια συζήτηση με έναν Σουηδό στο καράβι για Lofoten, που είχε επισκεφτεί πολλές φορές τη Νορβηγία, υποστήριζε ότι αν εξαιρέσεις τους κεντρικούς δρόμους, στα ορεινά περάσματα είναι δύσκολο να βρεις πρόβλημα.

Θα σας πω τι κάναμε εμείς, χωρίς να θέλω να προτρέψω κανέναν να παρασυρθεί και να παραβιάσει τα όρια, απλά σας αναφέρω πως αντιμετωπίσαμε εμείς την κατάσταση. Σε όλες τις σταθερές κάμερες όπου υπήρχε προειδοποιητική ταμπέλα και τις είχα και στο GPS, έκοβα και έπεφτα στο όριο ακριβώς. Όπου είχε κίνηση και είχα αυτοκίνητα μπροστά μου έκοβα και ήμουν πολύ προσεκτικός. Όπου όμως ήταν ερημιά και δεν υπήρχε άλλο όχημα ούτε μπροστά μου ούτε πίσω, και έχει πολλέεεεεεεες τέτοιες ερημιές, εκεί δεν κρατιόμουν. Ειδικά από τη μέση και άνω… του δώσαμε και κατάλαβε. Όμως προσπαθούσα να κινούμε όχι πολύ μακριά από τα όρια ώστε ακόμα και στη στραβή, να την έβγαζα με πρόστιμο μόνο και να μη με γύριζαν πίσω πακέτο.

Με την ίδια λογική κινηθήκαμε και στη Φινλανδία, όπου εκεί έχει 100km/h όριο και λες οκ, πάω μια 120άρα. Εδώ θέλει όμως προσοχή με τους τάρανδους, εμάς 2 φορές μας πετάχτηκαν και έπεσα στα φρένα για να αποφύγω τη σύγκρουση.

Σας ξαναλέω, τα παραπάνω ήταν η δική μας επιλογή, ρισκάραμε και σε καμία περίπτωση δε θα παρότρυνα κανέναν να ακολουθήσει, η τήρηση των ορίων είναι σαφώς η ασφαλής οδός.

====================

– Αξίζει το Nordkapp;

Ναι, ναι και ξανά ναι! Αναφέρθηκα εκτενέστερα πιο πάνω τη 13η ημέρα που ήμουν εκεί, διαβάστε το, αξίζει, και το λέω εγώ που ήμουν ο κατεξοχήν υποστηριχτής της διαδρομής και όχι του προορισμού. Χωρίς να θέλω να θίξω κανέναν, για αυτούς που απαξιώνουν το ακρωτήρι ως προορισμό, θα μου επιτρέψετε να αμφισβητήσω την ικανότητά τους να δουν βαθιά και σφαιρικά. Το ακρωτήρι δεν είναι μόνο ο βράχος, είναι όλο το τριπ μέχρι να φτάσεις εκεί.

===================

– Ποιος θα ήταν ο καλύτερος τρόπος προσέγγισης; Ανάβαση από Νορβηγία και κάθοδο από Φινλανδία, ή το αντίστροφο;

Αυτή ήταν μια ερώτηση που με είχε απασχολήσει αρκετά κατά την ετοιμασία του ταξιδιού. Αν δείτε οι απόψεις διίστανται, κάποιοι το κάνουν έτσι όπως εγώ, κάποιοι αντίστροφα. Σκεφτόμουν ότι ίσως αν το έκανα ανάποδα, αν ανέβαινα από Φινλανδία, θα έδινα παράταση στην απόλαυση μπαίνοντας μετά στη Νορβηγία. Τώρα όμως που το ολοκλήρωσα, έχω καθαρή την απάντηση:
– Ανάβαση από Νορβηγία!

Γιατί; Διότι αξίζει να περάσει κανείς το ομορφότερο σημείο ξεκούραστος και σωματικά και ψυχικά. Η κούραση σε καταβάλει όσο περνούν οι μέρες, και η ενέργεια και το πάθος δεν είναι το ίδιο μετά, απ ότι στις αρχικές μέρες. Με την εμπειρία μου πλέον που το έκανα, θα τα έδινα όλα στη Νορβηγία, ξεκούραστος, γέματος ενέργεια, θα ήθελα να είμαι στα καλύτερα.

======================

– Αν το ξανάκανες, θα το έκανες πάλι έτσι; Ίδια διαδρομή ακριβώς;

Όχι. Τώρα που το έχω ήδη κάνει, θα φιλτράριζα. Αυτό σημαίνει ότι θα ανέβαινα από Νορβηγία μέχρι τη μέση (μέχρι Τρόντχαιμ), και θα κατέβαινα πάλι από Νορβηγία, από άλλους δρόμους.

Αν όμως με ρωτούσε κάποιος που δεν το έχει κάνει, θα του έλεγα με απόλυτη σιγουριά, ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΟΛΟ! Ναι, όλο! Μέχρι τέρμα πάνω, το ακρωτήρι και Φινλανδία. Η Φινλανδία μπορεί να μη συγκρίνεται στις ομορφιές με τη Νορβηγία, αλλά είναι κρίμα να φτάσεις μέχρι εκεί πάνω στη βόρεια άκρη του πολιτισμού και να μην τη δεις. Αξίζει η εμπειρία, την πρώτη φορά, όλο!

======================

– Κόστος:

Εδώ αγαπητοί φίλοι θα μου επιτρέψετε να μην αναφερθώ αναλυτικά, γιατί απ ότι είδα υπάρχουν μεγάλες διακυμάνσεις ανάλογα με το πως είναι ο καθένας διατεθειμένος να υλοποιήσει αυτό το ταξίδι, κυρίως από πλευράς διαμονής και διατροφής. Θα σας πω όμως κάποια στάνταρτ πράματα. Έχουμε 12.000 km που σημαίνει ότι μόνο για καύσιμα και λάδι χρειαζόμαστε περί τα 1.200€. Αν προσθέσεις και τα διόδια, τα καράβια (Ancona, Lofoten, Tallin) και τα φέρι στα φιορδ, πάμε στα 1.800€. Από εκεί και πέρα ξεκινά το υποκειμενικό, πόσο ο καθένας νομίζει ότι μπορεί να χρειαστεί για να κοιμηθεί και να φάει ανά ημέρα, Χ 22. Να ξέρετε ότι ακόμα κι αν πάει κανείς κάμπινγκ, θέλει κοντά στα 25€ περίπου μόνο για τη σκηνή του σε οργανωμένο κάμπινγκ (επιτρέπεται και το ελεύθερο κάμπινγκ στη Νορβηγία). Οπότε για κάποιον που είναι αποφασισμένος να κάνει όλες τις διανυκτερεύσεις σε κάμπινγ εκτός 1-2 ψηλά βόρεια λόγω πολύ κρύου, και να τρέφεται με τροφή που θα μαγειρεύει ο ίδιος, το ελάχιστο κόστος μπορεί να είναι κοντά στα 3.000€. Από κει και πέρα, αν η διαμονή γίνει σε καταλύματα (σπιτάκια ξύλινα ή ακόμα και ξενοδοχεία) και η διατροφή είναι σε τύπου πρόχειρο φαγητό, το κόστος θα αυξηθεί ανάλογα. Στα σπιτάκια συνήθως η τιμή είναι η ίδια είτε είσαι ένας, είτε δύο είτε τρεις… οπότε συμφέρει καλύτερα σε παρέες των 3-4 γιατί μοιράζονται το κόστος. Επίσης αν κάποιος προτιμήσει τα σπιτάκια για τη διαμονή του, να γνωρίζει ότι θα πρέπει να έχει μαζί του πετσέτες και υπνόσακο γιατί αν δεν έχει θα τα νοικιάζει και θα του ανεβάσουν το κόστος πολύ και χωρίς λόγο. Τα σπιτάκια επίσης δεν περιλαμβάνουν πρωινό. Σχετικά με τα ξενοδοχεία, αν κάποιος την ψάξει από μήνες πριν στο booking . com σκάνε προσφορές δελεαστικές, με συνεχές ψάξιμο μπορείτε να βρείτε κάποιες καλές ευκαιρίες σε τιμές που να ανταγωνίζονται αυτές που έχουν τα ξύλινα σπιτάκια. Επίσης η διαμονή σε ξενοδοχείο περιλαμβάνει συνήθως και πρωινό που πρακτικά σημαίνει ότι φτιάχνεις και κανα-δυο σάντουιτς για το δρόμο οπότε εξασφαλίζεις όλες σου τις διατροφικές ανάγκες μέχρι το βράδυ που θα φτάσεις στον επόμενο προορισμό.

======================

Το ταξίδι αυτό ήταν το πιο πλήρες απ όσα έχω κάνει μέχρι τώρα. Ήταν το ομορφότερο και αυτό που θα θυμάμαι πάντα και θα θέλω να διηγούμαι. Ήταν αυτό που μου χάρισε τις μεγαλύτερες συγκινήσεις, και τις περισσότερες απανωτές χαρές, η μία ωραία στιγμή διαδέχονταν την άλλη χωρίς σταματημό, σε διάρκεια! Πάνω στις αγαπημένες μας 2 ρόδες, διασχίσαμε 17 χώρες σε 22 ημέρες, μέχρι τη βόρεια άκρη της Ευρώπης, το Nordkapp, ζήσαμε τις πολιτισμικές διαφορετικότητες, τις ισχυρές κλιματικές αλλαγές, τις ενεργειακές δυνάμεις του αρκτικού κύκλου με τις λευκές νύχτες, τις μαγευτικές εικόνες των φιορδ της πανέμορφης Νορβηγίας, τους καταρράκτες της, τα αμέτρητα τούνελ της, πατήσαμε την άκρη της Ευρώπης Nordkapp 71º 10′ 21″ , διασχίσαμε τα δάση της Φινλανδίας, είδαμε από κοντά ταράνδους στον αυτοκινητόδρομο, θαυμάσαμε τις παλαιές πόλεις των Βαλτικών πρωτευουσών, και μετά από 12.000 km επιστρέψαμε πίσω στη βάση μας.

Επειδή για κάθε τέτοια κίνηση υπάρχει πάντα από πίσω ένα κίνητρο, θέλω να ευχαριστήσω το φίλο Μερκούρη, που με το ταξιδιωτικό του και τη συμπαράστασή του με έκανε να πάρω την απόφαση και να υλοποιήσω αυτό το ταξίδι που τόσες χαρές μας έδωσε. Επίσης να ευχαριστήσω και τον Mister Jim για όλες τις πληροφορίες και τη διάθεσή του για την ενημέρωση με το κατατοπιστικότατο multimedia υλικό του, τον Πασχάλη και όλους τους συμφορουμίτες που μου έδωσαν πληροφορίες, τον φίλο Γιάννη Λαμπρόπουλο από MotoRAID.eu για τη συμπαράσταση σε όλα τα moto-ταξίδα μου, τη Σοφία που στάθηκε “βράχος” και κάλυψε το κενό μου εργασιακά, τη SigmaWeb.gr που χωρίς αυτή δε θα είχαμε μπορέσει να το υλοποιήσουμε, και βέβαια τους συνταξιδευτές μου Antonia και Νίκο για την άψογη παρέα τους, που έκαναν αυτό το ταξίδι ακόμα πιο όμορφο. Ο Νίκος ήταν πραγματικά υπόδειγμα συνταξιδευτή. Ο άνθρωπος ξέρει να περνάει καλά και να σέβεται τον φίλο και συνταξιδευτή – συνταξιδιώτη του. Η προσαρμοστικότητά του στις καταστάσεις είναι εντυπωσιακή! Νίκο, ειλικρινά απόλαυσα την παρέα σου και μαζί σου θα πήγαινα ξανά οπουδήποτε! Τόσες μέρες με τόση κούραση και δε δημιουργήθηκε ούτε λεπτό το παραμικρό, η παραμικρή αρνητική στιγμή.

Να είμαστε όλοι πάντα καλά να ταξιδεύουμε, με οποιονδήποτε τρόπο! 😉